مهمترین نکتهای که باید در زمان خرید استیل بگیر و نگیر به آن توجه شود، کاربرد آنها است. استیل بگیر برای مواردی که خاصیت مغناطیسی مورد نیاز است، کاربرد دارند و در کاربردهای صنعتی، باید به سراغ استیل آستنیتی یا همان نگیر بروید. توجه به گرید هر کدام از این ورقها با توجه به درصد آلیاژهای مختلف آنها نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است. در نهایت و برای اطمینان بیشتر، حتما قبل از خرید، با مشاورین متخصص در این زمینه، مشورت نمایید.
فولاد ضد زنگ ۳۱۶ یک فولاد آلیاژسازی شده با عنصر مولیبدن است. این فولاد نیز در برابر میدان مغناطیسی واکنش ناچیزی نشان میدهد. فولاد ۳۱۶ نگیر را در مواردی استفاده میکنند که به فلز غیرمغناطیسی نیاز باشد.
پیغمبری که عمری غمخوار امتش بود
روی کبود زهرا (س) اجر نبوتش بود؟
فاطمیه قصه گوی رنجهاست فاطمیه تفسیر سوز مرتضی ست
فاطمیه شعر داغ لاله است قصه ی زهرای 18 ساله ست
فاطمیه شرح دیوار و در است دفتر در مقام سخت زینب پرور است
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت
این ورق مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی ناشی از اسیدهای آلی دارد. همچنین در مقابل حرارت تا 870 درجه سانتیگراد و اکسیداسیون تا 815 درجه سانتیگراد، به خوبی مقاومت میکند.
به استیلهایی که در آنها از عنصر نیکل بیشتری استفاده شده و حالت آستنیتی به خود گرفتهاند، استیل نگیر گفته میشود. این ورقها به دلیل وجود همین عنصر نیکل، خاصیت مغناطیسی نداشته و در نتیجه، جذب آهنربا نمیشوند. ورقهای استیل نگیر مقاومت بسیار خوبی در مقابل خوردگی از خود نشان میدهند و گریدهای 304 و 316 از جمله پرکاربردترین انواع این استیل به شمار میروند.
استیل نگیر یا آستنیتی دارای 16 الی 26 درصد کروم و 35 درصد نیکل هستند. از این نوع استیل به دلیل مقاومت عالی در برابر خوردگی، معمولا در ساخت هواپیما و همچنین صنایع غذایی و لبنی استفاده میشود.
ورقهای فولادی ضد زنگ از نوع فریتی را ورق استیل بگیر میگویند. به دلیل وجود آهن با ساختار BCC و فلز کربن و کروم در این ورقها، به راحتی جذب آهنربا شده و از این رو، آنها را استیل بگیر مینامند. 410، 420 و 430 از مهمترین گریدهای ورق استیل بگیر هستند.
استیل بگیر به دلیل مقاومت در برابر فرسودگی، زنگ زدگی و ... معروف شده است و به دو سری 200 و 300 تقسیمبندی میشود. سری 300 دارای دست کم 8 درصد نیکل است؛ در صورتی که در سری 200، نیکل با آلیاژهای ارزانتری مانند نیتروژن و منگنز جایگزین شده است.
استیلهای بگیر با ساختار فریتی دارای خاصیت مغناطیسی هستند. این نوع استیل از افزودن کروم به ترکیب شیمیایی آلیاژ تشکیل شده و با افزودن کربن به عنوان عنصر آلیاژی اصلی سخت میشوند. لازم به ذکر است افزودن کربن به فولاد فریتی باعث تغییر ساختار فولاد به مارتنزیتی شده و اغلب از این فولاد در کاربردهای ساخت کارد و چنگال استفاده میشود.
اصلیترین تفاوت استیل بگیر و نگیر، از زیرساخت متفاوت آنها ناشی میشود. جایی که استیل بگیر از زیرساخت فریتی استفاده میکند و استیل نگیر، از نوع آستنیتی است. ورق آستنیتی در برابر سختکاری و حرارت، مقاومت ندارد و در مقابل، ورق فریتی به خوبی برای این کاربردها، بهینه شده است.
در ادامه، به سایر تفاوتهای این دو استیل اشاره خواهیم کرد: